نسل جوان سرمایه های یک جامعه اند و خیلی مهم است که بدانیم جوانانمان به چه می اندیشند و چگونه فکر می کنند. شکل گیری ایدئولوژی فکری هر فرد تابع عوامل مختلفی است که از جمله آن می توان به محیط خانواده، دوستان و آشنایان اشاره کرد. بعلاوه، سیاست های حاکم بر نظام آموزش و پرورش و دانشگاه نیز در شکل گیری خط مشی فکری افراد تأثیر بسزایی دارد. در کنار همه این عوامل آنچه امروزه بر نوع نگاه همه اقشار جامعه به مسائل خیلی تأثیر گذار بوده نقش رسانه، اینترنت و فضاهای مجازی است. با کمی دقّت متوجّه می شویم که متأسفانه در دهه های اخیر رسانه تلاش کرده که مصرف گرایی را ترویج دهد و روحیه کار و تلاش برای رسیدن به هدف را نیز در خیلی از افراد تضعیف کرده است.
در مورد اینترنت و فضای مجازی هم البته بحث بسیار است. واقعیت این است که جامعه ایران زمانی که به این ابزارها دسترسی نداشت از نظر اخلاقی در وضعیت بسیار بهتری بسر می برد. به جای استفاده مفید هر شخص بنا به نوع کاری که انجام میدهد در حوزه علمی، آموزشی، تجاری و .... ، بیشتر مردم از این ابزارها سوء استفاده می کنند. در واقع، این فضاها ابزاری شده است برای وقت گذرانی، دانلود فیلم و موسیقی بدون رعایت حقوق صاحبان آثار، آلوده شده فکر، جسم و روح، سرک کشیدن به حریم شخصی افراد، شایعه پراکنی، ترویج مد و فرهنگ غیر ایرانی و اسلامی، تبلیغات منفی، ترور شخصیّت و هزاران آلودگی اخلاقی و فرهنگی. خوب با کمی تأمّل یک شخص آگاه نباید بیاندیشد که چرا باید این ابزارها در اختیارمان باشد؟ اگر نباشد مگر چه چیزی را از دست می دهیم؟ آیا از دنیا عقب می مانیم؟ یا به گذشته بنگریم و از بزرگترها بپرسیم: زمانیکه این ابزارها نبود، زندگی ها بهتر نبود؟ آیا این بی اخلاقیها وجود داشت؟
پاسخی که خیلی از مسئولین می دهند و خیلی از مردم هم باور می کنند این است که دنیا عوض شده و ما هم باید با دنیای جدید خودمان را هماهنگ کنیم. امّا حقیقت اینست که این ابزارها با هدف خشکاندن پایه های فکری و اعتقادی همه اقشار جامعه ایران و کشورهای مسلمان خاورمیانه طراّحی شده است. نسلی که فکر نکند و فکرش در جهت خواسته های دشمنان ایران و اسلام تغییر داده شود، به مرور زمان همه چیزش به تاراج می رود: غیرتش، دینش، هویتش. این ابزارها همان بمب افکن ها و سلاح های جنگ نرم اند که هر روز به جوانان زیادی در جامعه ایران آسیب وارد می کنند. بنابراین، پاسخ مسئولین به این مسأله نه از روی نیّت خیر برای مردم، بلکه یک خیانت است. اگر مسئولین ما این ابزارها را بدون محدودیّت سنی و نوع استفاده اشخاص بطور آزادانه در اختیار مردم نگذارند، مردم و جوانانمان طور دیگری می اندیشند. این حق فرزندانمان است که در مدارس، دانشگاه ها و جامعه به یک اینترنت امن دسترسی داشته باشند و نه به اینترنت و فضای مجازی که در آن همه نوع فسادی دیده می شود.
دنیایی را تصوّر کنید بدون جنگ نرم! هر جنگی یک روز خاتمه می یابد، امّا جنگ نرم علیه ما سال ها است که شروع شده است و ادامه دارد. برای اینکه در این نبرد نابرابر پیروز باشیم باید بپاخیزیم و نه بگوئیم به هر تکنولوژی واردتاتی که سودی برای ما ندارد و فقط یک بمب افکن یا سلاح دشمن در جنگ نرم است. باید از هر ابزاری فقط در جهت درست و مفید و آنهم در حد رفع نیازهای کاری، علمی و تجاری استفاده کنیم و چه اشکال دارد که این ابزار حتّی با کمی ایراد در ابتدای شروع به کارش ایرانی باشد؟ حتّی اگر سال ها گذشت و مسئولینمان ابزارهای امن و خوب در اختیارمان نگذاشتند، نباید در این نبرد نابرابر عقب بنشینیم. باید اعتنا نکرد به هر آنچه که دشمن در این جنگ در اختیار خودمان قرار می دهد تا ریشه های فکر و اندیشه، اخلاق و غیرت و انسانیّت را در بین ما بخشکاند. ما در این جنگ نباید با سلاحی که دشمن در اختیارمان قرار داده همدیگر را نابود کنیم! این مسأله شایسته مردم ایران نیست، به دور از غیرت ایرانی است. چاقوهای ضامن دارمان را در بیاوریم! این چاقوها همان قلم و اندیشه ماست که با مطالعه هر روز پربارتر می شود. این سلاح به مراتب کاری تر از جنگنده های دشمن در جنگ نرم است. چقدر خوب است که در باب اسلام راستین و قرآن مطالعه کنیم، زیرا می توانیم هم خودمان با این معارف ارزشمند آشنا شویم و هم مردم دنیا را با چهره واقعی اسلام آشنا کنیم.
