جنگ نرم

دشمن همواره در طول تاریخ با شیوه های مختلف تلاشش بر این بوده که هویت و دینمان را از ما بگیرد. اکنون این هدف از طریق جنگ نرم اجرا می شود که آثاری به مراتب بدتر از جنگ نظامی دارد. در این جنگ افرادی که آسیب می بینند در برزخ بی هویتی و بی دینی اسیر می شوند. کودکانمان، نوجوانان، جوانان و به نوعی همه افراد جامعه در این جنگ درگیرند. دیگر در کوچه و خیابان نباید مواظب فرزندانمان باشیم، بلکه آنها از طریق گوشی های لمسی، اینترنت و ... در آلوده ترین کوچه های دنیا قرار گرفته اند. استفاده درست از تکنولوژی ایرادی ندارد، ولی نباید تا بدترین شکل ممکن از طریق استفاده نادرست از تکنولوژی در مسیر آسیب های جنگ نرم و آنچه که دشمنانمان می خواهند قرار بگیریم. 

چه کسانی پولمان را بی ارزش می کنند؟

این روزها، دلالان در کشور ایران جولان می دهند. خانه و ماشین می خرند و چند روز بعد آنها را خیلی گرانتر می فروشند. این باعث شده که حتی مردمی که بنا بر نیازشان قصد خرید خانه و ماشین دارند دچار مشکل شوند. نتیجه چنین معامله هایی ایجاد قیمت های حبابی و کم ارزش شدن پول کشور است. این دلالان خائنین به مردم و کشور هستند. همه چیز را به دلار و تحریم نسبت می دهند. این طرز فکر اگر در بین مردم هم رواج پیدا کند، همه دست به دست هم می دهند تا پول کشورمان بی ارزش تر شود و این هدفی است که دشمنان ما به دنبال آن هستند. یعنی هر کس نه با یک رشد متناسب ارزش افزوده مالی که دارد، بلکه با سیر تصاعدی تلاش می کند آنچه را دارد گرانتر بفروشد. این جریان و طرز فکر بدون شک از خارج از کشور و نیز توسط افرادی که دشمنان ما در آنها نفوذ کرده اند، هدایت می شود. در کجای تاریخ کشورمان بخش زیادی از مردم تا این اندازه از ارزش ها فاصله گرفته بوده اند؟ این نتیجه استفاده نادرست از ماهواره، فضاهای مجازی، گوشی های هوشمند و تکنولوژی های وارداتی به کشور است که مردم را از ارزش هایی که همیشه به خاطر آنها در جهان شناخته می شدند، دور کرده است. بخش زیادی از مردم عوض شده اند، منفعت طلبی بیداد می کند و در کشور نوعی سکولاریسم دارد رواج می یابد. باید هدف ها و ارزش هایمان را که برای آن هزینه ها داده ایم با هیچ چیز عوض نکنیم. 

سوء استفاده از واژه ای به نام عشق

یکی از بزرگترین دروغ های دنیا، عشق است. البته منظور این نیست که عشق زمینی وجود ندارد. اکثر کسانی که ادعای عشق دارند، بعد از رسیدن به هدف، فرد مقابل خود را اذیت می کنند، باعث رنجش خاطر او می شوند، آزارش می دهند و فقط به فکر خود خودخواه خویشتن اند. در حالیکه عشق سراسر احترام، ایثار و مهربانی است. عشق در ذات خود نوعی غنا دارد. در عشق توقع و انتظار وجود ندارد. روابط آدم ها در زمین وقتی می تواند اسم عشق به خود بگیرد که رنگ و بویی خدایی داشته باشد، زیرا خدا بی هیچ توقع و بی حساب به بندگانش عشق می ورزد.