در کشورهایی که رشد اقتصادی خوبی دارند مبنای اقتصاد، تولید است. این تولید همه حوزه ها مانند کشاورزی، صنایع شیمیایی و پتروشیمی و غیره را در بر می گیرد. متأسفانه در کشور ایران به تولید کنندگان توجه زیادی نمی شود و مردم نیز در این تولید از طریق مشارکت سهیم نمی شوند. با چنین رویکردی همه افراد جامعه و نیز بانک ها و دیگر مراکز رو به مسکن می آورند. یعنی به جای آنکه تولید و محصولات تولیدی و به تبع آن صادرات این محصولات به دیگر کشورها پایه های اقتصاد کشور را شکل دهد، مردم به سمت خرید مسکن و نیز خودرو سوق داده شده اند. در حالیکه اگر به عنوان مثال، کشاورزی مدرن برای یک کشور جزء ارزش های اقتصادی تلقی شود، مردم نیز به این سمت گرایش پیدا می کنند و یا به بیان بهتر خود دولت مردم را در این امور مشارکت می دهد. متأسفانه بیشتر بانک های کشور نیز سپرده های مردم را در حوزه مسکن مصرف می کنند. این عدم مدیریت صحیح اقتصادی در کشور باعث شده که بخش زیادی از مردم با سوء استفاده دلالان در حوزه مسکن و خودرو به نوعی بازیچه دست آنها شده و از اینکه قیمت مسکن یا خودروی آنها بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی به میزان خیلی زیاد بیشتر شود احساس خوشحالی کنند. نتیجه این خوسحالی کم ارزش شدن پول کشورمان و نداشتن آرامش در زندگی به دلیل نبود ثبات قیمت و یا حداقل افزایش قیمت های متعارف مسکن، خودرو و همه نیازمندی های مردم جامعه است. از طرفی برخی افراد هم شغلشان شده معامله گری، غافل از آنکه بازیچه دست دلالان هستند. شاید هم آگاهند و منفعت طلبی را ترجیح می دهند. یعنی این افراد بنابر نیازشان مسکن و خودرو تهیه نمی کنند بلکه به دنبال کسب سودهای کلان هستند. سودهای کلانی که آسیب های آن همه مردم را دچار مشکل می کند. متأسفانه در کشور ما این دلالان هستند که قیمت های حبابی را ایجاد کرده اند. امیدواریم که این رویکردها اصلاح شود، با دلالان و افراد سودجو برخورد شود. راه حل مسأله، تغییر نگاه دولت به پایه های اقتصاد کشور است.
